A Deputación de Pontevedra intervirá durante este ano na recuperación de 18 xacementos arqueolóxicos da provincia en virtude do convenio que asinou co Ministerio de Fomento para poñer en valor o patrimonio galaico-romano. Como parte do proxecto o Ministerio acaba de convocar un concurso público con xurado para seleccionar as mellores propostas de restauración e musealización.

As bases da licitación están publicadas na web do Ministerio de Fomento, que estableceu de prazo ata o 11 de febreiro para a recepción de propostas. A intención do Ministerio é contratar a redacción de cada un dos 18 proxectos ao gañador do concurso, a medida que finalicen os traballos previos de arqueoloxía e escavación acometidos pola Deputación. Poden consultarse todos os detalles das bases na web contrataciondelestado.es

O convenio asinado pola Deputación de Pontevedra e o Ministerio de Fomento ten por obxectivo recuperar os xacementos galaico-romanos da provincia, concibidos como un importante instrumento de dinamización socioeconómica, cultural e turística das comarcas. O programa integral inclúe desde labores de limpeza, mantemento e escavación ata actividades de promoción, creación de ambientes museográficos e o rexistro dixital dos xacementos en 3D.

Os xacementos obxecto de intervención son os seguintes: Santa Trega (A Guarda), Castro de Troña (Ponteareas), Monte do Facho (Cangas), A Lanzada (Sanxenxo), Adro Vello (O Grove), Monte do Castro (Ribadumia), Porta de Arcos  (Rodeiro), Castrolandín (Cuntis), A Cabeciña (Oia), A Subidá (Marín), Castro Alobre (Vilagarcía de Arousa), Alto dos Cubos (Tui), Alto da Cruz do Castro (Cotobade), Coto de Altamira (As Neves), Igrexa Vella (Valga), Castro de Penalba (Campo Lameiro), Castro de Pena Redonda (Ponte Caldelas) e Castro de Toiriz (Silleda).

O de Torroso (Mos) queda fora

Dentro dos xacementos a recuperar non se atopa o coñecido coma Castro de Torroso, un dos xacementos histórimos máis antigos e importantes da comunidade galega

A pesar que o propio  Museo de Pontevedra garda  importantísimos obxectos que se exhumaron ao longo das campañas que se desenvolveron no xacemento entre 1984 e 1990 baixo a dirección do arqueólogo Antonio de la Peña: restos cerámicos, fragmentos de metais (adornos persoais de bronce e prata, fouces e armas de ferro), así como de diferentes útiles líticos (pedras de afiar, etc…).

 O coñecido como Castro de Torroso destaca por ser unha aldea fortificada que se levantou na transición entre a Idade do Bronce e a Idade do Ferro, alá polo s. VII antes de Cristo. Neste momento os grupos humanos, escollen os outeiros para edificar as súas aldeas, que fortifican co obxecto de mellorar as súas defensas, o que fai pensar aos arqueólogos que a convivencia entre comunidades e a explotación dos recursos do territorio (gando, terra, minas…) é causa dunha crecente de desigualdade e conflitividade social. Por iso o sector suroeste do poboado, o que conta cunhas defensas naturais máis febles, presenta un sistema defensivo realizado polo ser humano composto por tres fosos concéntricos complementados cos seus respectivos parapetos.