O meu nome é Ousman Umar. Sei que nacín un martes, non sei de que mes nin de que ano porque na miña tribo iso non importa. Crecín na sabana africana. Camiñaba sete quilómetros para ir á escola. A miña vida era feliz e sinxela, ata que un día, entre xogos, vin un avión voar. Desde ese momento quixen ser piloto, enxeñeiro, todo, menos negro. A curiosidade por coñecer o mundo empuxoume a facer unha viaxe sen retorno cara ao País dos Brancos.

Aos trece anos crucei o Sahara a pé, o mar en patera e vin morrer no camiño á maioría dos meus compañeiros de viaxe, entre eles ao meu mellor amigo. Catro anos despois de comezar esa fazaña, logrei chegar a España e, tras varios meses durmindo na rúa, acolleume unha familia. A primeira noite que durmín na súa casa, a pesar das comodidades e o confort, púxenme a chorar como un neno. Por que sufrira tanto? Por que tanta loita? Que fixera mal?

Agora, necesito contar esta historia, ata que non haxa máis historias como esta que contar.