A Audiencia Provincial de Pontevedra vén de ratificar a sentenza de 1ª Instancia e outorga a titularidade das parcelas das canteiras á Comunidade de Montes Veciñais en man Común de Atios

Físoxe agardar, nada menos que catro anos despois da sentenza de 1ª Instancia (28 febreiro de 2018), e oito anos depois de interposta a demanda inicial (2014), pero por fin chegou a sentenza de apelación e dá, como agardabamos, á razón aos comuneiros de Atios.

A sentenza fai xustiza á demanda histórica dos veciños de Atios. Desde a xunta reitora amosamos a nosa satisfacción, que queremos compartir con todas as veciñas e veciños que ao longo destes anos, como membros da directiva ou coma comuneiros de base, loitaron porque as canteiras foran recoñecidas coma o que sempre foron, é dicir, monte veciñal en man común.

Na súa resolución, datada o 15 de marzo, os maxistrados da sección 3ª da Audiencia din literalmente que “ratificamos a titularidade da comunidade de montes demandante e a súa correspondente lexitimación activa a partir da posesión inmemorial (…) con referencia expresa ás parcelas destinadas a canteiras en explotación e a uso industrial”.

O monte Carrascal e Laxedo identificado

Os xuíces sinalan que a identificación do monte Carrascal e Laxedo, a súa delimitación histórica e o seu aproveitamento polo común dos veciños de Atios, quedaron plenamente probados no informe pericial elaborado polo enxeñeiro técnico agrícola Ángel Bravo Portela. Informe co que coincide eminentemente o perito xudicial que declarou no xuízo. Cómpre dicir tamén que a sentenza rexeita os argumentos esgrimidos polo concello no informe que encargou ao profesor Barbeito sobre as devesas reais. Din os maxistrados que a súa “exacta ubicación non pode acreditarse fronte ao criteiro oposto de aproveitamento comunal”. Negro sobre branco.

Os maxistrados teñen o detalle de recoñecer que o procedemento foi “desproporcioando en duración e volume, pola intervención que se concedeu a terceiros ocupantes das parcelas”. Nun claro reproche á decisión do concello de solicitar o litisconsorcio, que ao final deveu en irrelevante para o asunto que se dirimía. Unha decisión que dilatou inxustificada e esaxeradamente o preito e obrigou á comunidade a incorrer nuns gastos absolutamente innecesarios. Unha manobra de mala fe por parte do goberno local do Porriño, daquela presididio polo señor Nelson Santos.

A Audiencia desestima o recurso de apelación do concello, porén desestima tamén a pretensión da comunidade de reclamar as rendas percibidas polas arcas municipais en concepto de arrendamento. Neste caso, os maxistrados afirman que non houbo mala fe por parte do concello no cobro das rendas das canteiras.

Desleixo recadatorio do concello

Iso non obsta para que a comunidade de montes critique duramente o desleixo recadatorio do concello, a absoluta falla de dilixencia no cobro dos arrendamentos. Unha actitude que, segundo recoñeceu o propio servizo de tesoureiría municipal, privou ás arcas públicas de millóns de euros que quedaron nas mans dos empresarios. Segundo un informe achegado ao preito en 2017, o concello só recadara 1.875.000 euros desde 2008 ata esa data.

Cabe recurso ante o TSXG, pero agardemos que a corporación do Porriño non volva caer no mesmo erro que en 2018, cando recorreu en apelación. Todos os concelleiros, tanto dende o goberno coma dende a oposición, deben rematar xa este preito e recoñecer a realidade histórica do monte de Atios. Non facelo suporía unha gravísima equivocación, e un novo agravio a unha parroquia que sufriu coma ningunha a actividade industria do granito. Negocio moi lucrativo que encheu os petos só duns poucos e empobreceu a saúde e a paisaxe de toda a veciñanza de Atios.