O piñeiro resinero (Pinus Pinaster), é unha especie de árbore da familia das pinaceas e esténdese polo Mediterráneo Occidental, especialmente por España, Portugal, Sur de Francia e Italia. Adquire segundo zonas, diferentes nomes como: Piñeiro Rodeno, Piñeiro Marítimo, Piñeiro Rubial ou Piñeiro Negral. É unha árbore que pode alcanzar os 30 metros de altura cunha copa irregular e aberta, ten follas aciculares de cor verde intensa cunha medida de entre os 10 e 25 cm de longo, esta folla, é perenne. Os seus froitos son piñas alongadas dunha lonxitude de 10 e 20 cm de longo, o seu froito son os piñóns que permanecen na propia piña cun á membranosa.

O piñeiro resinero é unha especie que necesita luz e humidade atmosférica adecuada, aínda que soporta sequias estivais. O terreo apropiado son os silíceos, adáptase a chans pedregosos sendo non moi apropiados os calizos. Esta árbore, pódese atopar entre o nivel do mar e os 2100 metros de altitude, é sensible ás xeadas extremas e á rotura de ramas. As enfermidades que adoita padecer, son pragas provocadas por fungos e outros organismos. O piñeiro resinero, ten múltiples propiedades e usos. A súa madeira é moi apreciada en carpintería, ebanistería, fabricación de caixas, pasta para papel, travesas en vías férreas xa en desuso, postes telefónicos, agora xa en fibra, postes para tendidos eléctricos puntualmente, paneis de madeira, mobles, parqué, revestimento de paredes e teitos, construción e contrachapeado etc.

A resina do piñeiro resinero, extráese mediante o proceso chamado resignación que consiste en realizar incisiones ou cortes sobre o tronco da árbore para provocar a secreción da resina. As ferramentas que se usan para realizar esas incisiones, son un tanto especiais como: O machada, a gubia, a escoda ou a azuela. O proceso unha vez feitas esas incisiones, a resina flúe polo tronco e recóllese nuns recipientes chamados potes que se baleiran aproximadamente cada 15 ou 20 días, tempo aproximado que necesita para encherse. Para estimular a produción da resina, móllase a ferida cun produto químico que entre os seus compoñentes ten acedo sulfúrico ao 30%. A resina en bruto, tal como cultívana os resineros, denomínase miera.

Unha vez obtida a resina, destílase para obter colofonía (Resina sólida, translúcida, pardusca ou amarelada, e inflamable) e trementina (Resina amarela, de consistencia viscosa e pegañenta, moi aromática), que son empregadas na industria, cosmética, farmacia, medicina, etc. Das súas follas verdes obtense un aceite esencial balsámico utilizado en medicina e perfumería.

A resina, ten múltiples aplicacións, é utilizada noutro tipo de industria á parte das xa mencionadas, é usada tamén para a utilización de vernices, adhesivos, aditivos alimentarios, tintas de impresión, compostos de goma, revestimentos superficiais, pinturas, esmaltes, soldaduras, fósforos, redes de pesca, confección de flores etc. É usada tamén como un compoñente en perfumes e incenso, cura feridas, serve como cicatrizante, un uso importante en electricidade e tamén na fabricación de pegamentos.

Ademais destas utilidades, o piñeiro resinero é importante no terreo no que se atopa xa que polas súas raíces ten un carácter fixador do chan como dunas, noiros ou chans escasos de terra.

Esta especie de piñeiro, pode producir resina durante varios anos, sempre que se realicen as incisiones ou cortes de forma adecuada e periódica. Hai que indicar que o tempo de produción de resina, depende da especie de piñeiro, indicadas anteriormente, do clima e do método de extracción e como non, do estado da árbore.

A campaña de resignación, pode durar ao redor de nove meses, desde marzo a novembro e cada resinero ten adxudicada unha parcela de monte denominada mata, onde pode albergar entre os 4000 a 5000 piñeiros, dos cales, pode chegar a obterse de cada un entre os 2,5 a 3,5 Kg de resina ao ano.

Non todos os piñeiros serven para ser resineros e que produzan resina, os factores para ter en conta son: a especie, o diámetro a partir dos 30cm., a altura e o estado da árbore e unha idade de máis de 50 anos. A resina é un produto forestal con múltiples aplicacións e beneficios, tanto industriais como medicinais, ademais diso, a súa extracción é unha actividade sostible que respecta o medio ambiente e contribúe coa contorna rural xerando postos de traballo e manter os montes limpos.

O piñeiro resinero pode verse afectado por diversas pragas que danan o seu crecemento e a súa saúde. Detallamos algunhas das pragas máis comúns son: Barrenador de brotes: É un insecto que pon os seus ovos nos brotes do piñeiro, provocando que se deformen e séquense. Pódese recoñecer pola presenza dunha bolboreta branca ou agrisada que voa preto das árbores. Chancro resinoso do piñeiro: É unha enfermidade causada por un fungo que produce chancros ou feridas no tronco e as ramas do piñeiro, por onde flúe a resina. Pódese detectar pola caída dos brotes, as piñas e as acículas. Mosca serra: É unha mosca que pon os seus ovos nas acículas do piñeiro, de onde se alimentan as larvas. Pódese observar pola defoliación e o menor tamaño da follaxe. Picudo descortezador: É un escaravello que perfora a cortiza do piñeiro e crea galerías baixo ela, onde se reproduce e aliméntase. Pódese notar pola presenza de serrín e resina no tronco e pola decoloración e caída das acículas.

Todas estas pragas, pódense tratar tanto con fungicidas, insecticidas ou trampas, como é lóxico, o mais adecuado, é a prevención e para iso débese seleccionar adecuadamente a especie, a variedade e o lugar de plantación, realizar unha vixilancia periódica do estado sanitario das árbores identificando pragas e enfermidades. Tamén, eliminar as árbores afectadas ou os restos forestais que poidan servir de refuxio e alimento para as pragas. Notificar ás Autoridades Fitosanitarias en caso de detectar algunha de importancia potencialmente daniña. Deben de aplicarse tratamentos químicos cando sexan necesarios cumprindo as normas de seguridade para a protección do Medio Ambiente.