Morcegos brancos

Publicado  por AdN Editorial, é unha obra de Óscar Montoya que consegue captar de maneira brillante a esencia da adolescencia, o poder das historias e as complexidades dunha comunidade marcada pola corrupción e o resentimento. Ambientada nas Cuevas del Río, Granada, no ano 1987, a novela segue as vidas de Lucas, Gloria e María Celeste, tres mozos que, entre relatos de terror e soños compartidos na cova dos Fiambres, atopan unha vía de escape ás tensións que rodean o seu entorno.

Montoya acerta ao equilibrar o hilarante co conmovedor, levando ao lector a través de momentos de lixeireza e profunda reflexión. A trama, aínda que aparentemente sinxela, encierra unha crítica aguda ás inxustizas sociais, con especial enfoque na corrupción que azouta aos adultos e a súa indiferencia cara aos máis novos. A historia está ancorada no conflito das terras expropiadas, un feito que desata tensións latentes no pobo, mentres que os protagonistas parecen invisibles para os maiores, quen subestiman a súa capacidade para entender os segredos máis escuros da comunidade.

Un dos maiores acertos de Morcegos brancos é como retrata o poder transformador das palabras e a creación de historias. Para Lucas, Gloria e María Celeste, narrar as súas propias fantasías é unha forma de resistir un entorno hostil e de proxectar un futuro no que as súas voces teñan importancia. O estilo de Montoya é dinámico e fresco, conseguindo capturar as inseguridades e esperanzas dos adolescentes, sen caer en estereotipos ou simplificacións.

A tensión narrativa está ben manexada, e a capacidade do autor para xogar coas expectativas do lector engade capas de complexidade. A través de xiros sorprendentes e a construción de personaxes tridimensionais, Montoya tece unha trama na que "nada é o que parece", mantendo a intriga ata o final.

En resumo, Morcegos brancos é unha novela sólida que combina elementos de misterio, crítica social e unha profunda reflexión sobre o impacto da palabra e da xuventude. Montoya ofrece unha historia que resoa tanto no persoal coma no colectivo, destacando pola súa capacidade para abordar temas universais dende unha perspectiva única e, a miúdo, inesperada.